3 dagen in Sapa

We vertrokken met de nachttrein vanuit Hanoi. Dat was de ideale manier om te reizen. Daarna werden we met een busje (die rustig met 60 km de bochten om vloog een berg op) naar Sapa vervoerd. We stapten de bus uit en er stonden ongeveer 10 mensen ons op te wachten (zie foto linksboven). Ze vroegen meteen waar we vandaan kwamen hoe we heten enzovoorts. Heel leuk, maar daar stond natuurlijk iets tegenover; you wanna buy from me? Ze waren allemaal van het bergvolk; Hmong

We konden ons in een hoteletje opfrissen en daar was ook onze gids Sho. Sowieso hou ik niet van wandelen dus ik had er niet super veel zin in. Al helemaal niet toen we te horen kregen dat we vandaag 18 km zouden lopen en dan ook nog met 38 graden. Nou daar begonnen we. Er liep een heel bergvolk met ons mee. We dachten oke gezellig maar waarom? Maar later bleek waarom..

Zonder hun hadden we het niet gered en waren we waarschijnlijk naar beneden gevallen ofzo. En dan te bedenken dat deze vrouwen (sommige met kind op rug of mand van 50 kg) op slippertjes, dit elke dag moeten lopen. Ze wonen namelijk niet in het centrum van sapa, maar daarbuiten. Dit lopen ze elke dag omdat ze in Sapa spullen verkopen. veel vrouwen (eigenlijk meisjes) krijgen op hun 16e meestal al hun 1e kind.

Op de helft van de wandeling vertelde onze gids dat we nu een halfuur lang een berg moesten beklimmen en daarna hadden we een uur pauze. Nou ik zat er helemaal doorheen, wat was dat zwaar. 

Eenmaal aangekomen op de plek waar we pauze hadden knapte we allemaal weer een beetje op. Ook toen onze gids vertelde dat vanaf nu alles veel vlakker zou worden. 

Nog 9 kilometer te gaan tot we aankwamen bij het bergvolk waar we zouden overnachten.

De laatste 9 kilometer viel inderdaad mee. Aangekomen bij het bergvolk waren we allemaal helemaal kapot. Bij het slapen bij een bergvolk dacht ik aan een hutje, een paar matrasjes op de grond en zelf je eten koken. Maar in tegen deel;

We kregen heeeerlijk avond eten, er was een douche en een groot en netjes opgemaakt bed, waar ik dan ook al om kwart over 8 in lag en bedacht me toen hoe geweldig die wandeltocht eigenlijk was, ookal was het heel zwaar. 

De volgende dag moesten we weer 9 kilometer lopen (terug naar sapa). Ik dacht neeee niet weer. Maar omdat we waarschijnlijk zo getraind waren van de vorige dag was het zo voorbij. We kwamen aan in Sapa en dit keer overnachtten we in een luxe hotel. Nou daar waren we wel even aan toe. Ook was er tegenover ons hotel een gezellige bar waar we dan ook tot snachts hebben gezeten. 

In de bar hebben we Peter uit Engeland ontmoet. Sho (onze gids) had ons al verteld dat ze een vriend had. En dat was Peter dus. Ze hebben elkaar ontmoet op het schooltje waar Sho Engelse lessen volgde om gids te worden. Peter geeft vrijwillig Engelse lessen aan de kinderen en volwassenen in Sapa. 

De volgende dag kwamen we hem weer tegen en mochten we in het schooltje kijken.

En zo is deze blog begonnen.

Wordt vervolgd..